Publicatie van concept Wet meer zekerheid flexwerkers

In april presenteerde het kabinet een pakket aan maatregelen om flexwerkers meer zekerheid en ondernemers meer wendbaarheid te geven. Nu is een concept van één van de bijbehorende wetsvoorstellen naar buiten gebracht. Het is nog onduidelijk of dit wetsvoorstel toekomst heeft; in september zal duidelijk worden welke thema’s de Tweede Kamer ‘controversieel’ verklaart vanwege de inmiddels demissionaire status van het kabinet en dus uitstelt totdat er een nieuw kabinet aan de slag gaat. Het totale arbeidsmarktpakket kan in ieder geval op steun rekenen van de werkgevers- en werknemersverenigingen, wat een belangrijke basis vormt. Tot en met 4 september 2023 bestaat de mogelijkheid om te reageren op het wetsvoorstel voor flexwerkers. Er zijn al veel kritische reacties ingediend, met name op het inperken van de vrijheid rond oproepcontracten.

Striktere ketenbepaling en introductie van basiscontracten

Het voorstel voor de Wet meer zekerheid flexwerkers bevat onder meer de volgende maatregelen:

• Nulurencontracten worden afgeschaft. Daarvoor in de plaats komt er een mogelijkheid voor een basiscontract met een minimumaantal uur waarvoor de werkgever de werknemer moet inroosteren. De beschikbaarheid wordt begrensd, zodat de werknemer buiten de vastgelegde uren makkelijker elders aan de slag kan, een opleiding kan volgen of zorg kan verlenen. De bedoeling is dat basiscontracten voor onbepaalde tijd onder de lage WW-premie vallen. Scholieren en studenten met een bijbaan mogen wel op oproepbasis blijven werken.
• Een werknemer moet vijf jaar uit dienst zijn voordat de werkgever hem opnieuw in tijdelijke dienst kan nemen. Momenteel is de termijn om de keten van tijdelijke contracten te doorbreken nog zes maanden. De wijziging moet ‘draaideurconstructies' tegengaan. De termijn van vijf jaar gaat ook gelden voor fase A en B van uitzendkrachten. Daarnaast worden enkele mogelijkheden om via de cao af te wijken van de wettelijke ketenregeling geschrapt. Voor scholieren en studenten met een bijbaan blijft de tussenpoos wel zes maanden en ook voor seizoensarbeid blijven aparte regels mogelijk (onderbrekingstermijn van drie maanden).
• Het totaal aan arbeidsvoorwaarden moet voor uitzendkrachten en werknemers van de inlener met hetzelfde werk gelijkwaardig aan elkaar zijn. Om uitzendkrachten meer zekerheid te geven, worden uitzendfasen verkort: fase A gaat van 78 weken naar 52 weken en fase B van zes contracten in vier jaar naar zes contracten in twee jaar. Daarna krijgt de uitzendkracht recht op een vast contract bij de uitlener. In de uitzend-cao is hier al op vooruitgelopen.